اجابت دعا

یک کشتی دﺭ ﯾﮏ ﺳﻔﺮ ﺩﺭﯾﺎﯾﯽ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﺭﯾﺎ ﺷﮑﺴﺖ ﻭ ﻏﺮﻕ ﺷﺪ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻭ ﻣﺮﺩ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻧﺠﺎﺕ ﯾﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺷﻨﺎ ﮐﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ. ﺩﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﯿﭻ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺩﻋﺎ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﮐﻤﮏ ﺧﻮﺍﺳﺘﻦ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ. ﭼﻮﻥ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻣﺸﺎﻥ ﺍﺩﻋﺎ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺗﺮﻧﺪ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺩﻋﺎﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﺳﺘﺠﺎﺏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ۲ ﻗﺴﻤﺖ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﻋﺎ ﺑﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ ﮐﺪﺍﻡ ﺯﻭﺩ ﺗﺮ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ. ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﻫﺮﺩﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﻏﺬﺍ ﺑﻮﺩ. ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﻣﺮﺩ ﺍﻭﻝ ﻣﯿﻮﻩ ﺍﯼ ﺭﺍ ﺑﺎﻻﯼ ﺩﺭﺧﺘﯽ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﺧﻮﺩﺵ ﺩﯾﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻥ ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻃﺮﻑ ﮐﺮﺩ.ﺍﻣﺎ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﻣﺮﺩ ﺩﻭﻡ ﻫﻨﻮﺯ ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﯿﺎﻩ ﻭ ﻧﻌﻤﺘﯽ ﺑﻮﺩ. ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻌﺪ ﺩﻭ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﻧﺸﯿﻦ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻣﺮﺩ ﺍﻭﻝ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﻋﺎ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻃﻠﺐ ﻫﻤﺴﺮ ﮐﺮﺩ. ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﮐﺸﺘﯽ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺷﮑﺴﺖ ﻭ ﻏﺮﻕ ﺷﺪ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺠﺎﺕ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺁﻥ ﯾﮏ ﺯﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺑﺨﺸﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺩ ﺍﻭﻝ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﺷﻨﺎ ﮐﺮﺩ. ﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺮﺩ ﺩﻭﻡ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﯿﭻ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻭ ﻫﻤﺪﻣﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ. ﺑﺰﻭﺩﯼ ﻣﺮﺩ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻃﻠﺐ ﺧﺎﻧﻪ، ﻟﺒﺎﺱ ﻭ ﻏﺬﺍ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﻧﻤﻮﺩ. ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﻣﺜﻞ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺟﺎﺩﻭ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ. ﺍﻣﺎ ﻣﺮﺩ ﺩﻭﻡ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻧﺪﺍﺷﺖ. ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﺮﺩ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻃﻠﺐ ﯾﮏ ﮐﺸﺘﯽ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﺍﻭ ﻭ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺁﻥ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﮐﻨﻨﺪ. ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﻣﺮﺩ ﯾﮏ ﮐﺸﺘﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﺍﻭ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﻟﻨﮕﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩ. ﻣﺮﺩ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺳﻮﺍﺭ ﮐﺸﺘﯽ ﺷﺪ ﻭ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﺮﺩ ﺩﻭﻡ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺎﮐﻦ ﺁﻥ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﺩﻭﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﺮﮎ ﮐﻨﺪ. ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﯼ ﺍﻟﻬﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺘﻬﺎﯼ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﮐﺸﺘﯽ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺗﺮﮎ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﺮﺩ ﺍﻭﻝ ﻧﺪﺍﯾﯽ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺷﻨﯿﺪ: ﭼﺮﺍ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﺗﺮﮎ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟ ﻣﺮﺩ ﺍﻭﻝ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ: ﻧﻌﻤﺘﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﻡ ﺍﺳﺖ ﭼﻮﻥ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﻋﺎ ﻭ ﻃﻠﺐ ﮐﺮﺩﻡ ، ﺩﻋﺎ ﻫﺎﯼ ﺍﻭ ﻣﺴﺘﺠﺎﺏ ﻧﺸﺪ ﻭ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﻫﯿﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﻧﯿﺴﺖ ﺁﻥ ﺻﺪﺍ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﮐﻨﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ : ﺗﻮ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺍﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﻋﺎﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﺠﺎﺏ ﮐﺮﺩﻡ ﻭﮔﺮﻧﻪ ﺗﻮ ﻫﯿﭽﮑﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﯼ ﻣﺮﺍ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩﯼ ﻣﺮﺩ ﭘﺮﺳﯿﺪ: ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﺍﻭ ﭼﻪ ﺩﻋﺎﯾﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪﻫﮑﺎﺭﺵ ﺑﺎﺷﻢ؟ ﺍﻭ ﺩﻋﺎ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺩﻋﺎﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﻣﺴﺘﺠﺎﺏ ﺷﻮﺩ.

اجابت دعا

یک کشتی دﺭ ﯾﮏ ﺳﻔﺮ ﺩﺭﯾﺎﯾﯽ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻃﻮﻓﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﺭﯾﺎ ﺷﮑﺴﺖ ﻭ ﻏﺮﻕ ﺷﺪ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻭ ﻣﺮﺩ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻧﺠﺎﺕ ﯾﺎﺑﻨﺪ ﻭ ﺷﻨﺎ ﮐﻨﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﮐﻮﭼﮑﯽ ﺑﺮﺳﺎﻧﻨﺪ. ﺩﻭ ﻧﺠﺎﺕ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﯿﭻ ﭼﺎﺭﻩ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺟﺰ ﺩﻋﺎ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﮐﻤﮏ ﺧﻮﺍﺳﺘﻦ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ. ﭼﻮﻥ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻣﺸﺎﻥ ﺍﺩﻋﺎ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺗﺮﻧﺪ ﻭ ﺧﺪﺍ ﺩﻋﺎﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺯﻭﺩﺗﺮ ﺍﺳﺘﺠﺎﺏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ۲ ﻗﺴﻤﺖ ﺗﻘﺴﯿﻢ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻫﺮ ﮐﺪﺍﻡ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﻋﺎ ﺑﺮ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ ﮐﺪﺍﻡ ﺯﻭﺩ ﺗﺮ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﻫﺎﯾﺶ ﻣﯽ ﺭﺳﺪ. ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﭼﯿﺰﯼ ﮐﻪ ﻫﺮﺩﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﻏﺬﺍ ﺑﻮﺩ. ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﻣﺮﺩ ﺍﻭﻝ ﻣﯿﻮﻩ ﺍﯼ ﺭﺍ ﺑﺎﻻﯼ ﺩﺭﺧﺘﯽ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﺧﻮﺩﺵ ﺩﯾﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻥ ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻃﺮﻑ ﮐﺮﺩ.ﺍﻣﺎ ﺳﺮﺯﻣﯿﻦ ﻣﺮﺩ ﺩﻭﻡ ﻫﻨﻮﺯ ﺧﺎﻟﯽ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﯿﺎﻩ ﻭ ﻧﻌﻤﺘﯽ ﺑﻮﺩ. ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻌﺪ ﺩﻭ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﻧﺸﯿﻦ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ.ﻣﺮﺩ ﺍﻭﻝ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﻋﺎ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻃﻠﺐ ﻫﻤﺴﺮ ﮐﺮﺩ. ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﮐﺸﺘﯽ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺷﮑﺴﺖ ﻭ ﻏﺮﻕ ﺷﺪ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﺠﺎﺕ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺁﻥ ﯾﮏ ﺯﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻃﺮﻑ ﺑﺨﺸﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺩ ﺍﻭﻝ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺖ ﺷﻨﺎ ﮐﺮﺩ. ﺩﺭ ﺳﻤﺖ ﺩﯾﮕﺮ ﻣﺮﺩ ﺩﻭﻡ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﯿﭻ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻭ ﻫﻤﺪﻣﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ. ﺑﺰﻭﺩﯼ ﻣﺮﺩ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻃﻠﺐ ﺧﺎﻧﻪ، ﻟﺒﺎﺱ ﻭ ﻏﺬﺍ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﻧﻤﻮﺩ. ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﻣﺜﻞ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺟﺎﺩﻭ ﺷﺪﻩ ﺑﺎﺷﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﺑﻪ ﺍﻭ ﺩﺍﺩﻩ ﺷﺪ. ﺍﻣﺎ ﻣﺮﺩ ﺩﻭﻡ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻧﺪﺍﺷﺖ. ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﺮﺩ ﺍﻭﻝ ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﻃﻠﺐ ﯾﮏ ﮐﺸﺘﯽ ﻧﻤﻮﺩ ﺗﺎ ﺍﻭ ﻭ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺁﻥ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﺭﺍ ﺗﺮﮎ ﮐﻨﻨﺪ. ﺻﺒﺢ ﺭﻭﺯ ﺑﻌﺪ ﻣﺮﺩ ﯾﮏ ﮐﺸﺘﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺴﻤﺖ ﺍﻭ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﻟﻨﮕﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﺮﺩ. ﻣﺮﺩ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮﺵ ﺳﻮﺍﺭ ﮐﺸﺘﯽ ﺷﺪ ﻭ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺖ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﺮﺩ ﺩﻭﻡ ﮐﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺎﮐﻦ ﺁﻥ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﺩﻭﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺗﺮﮎ ﮐﻨﺪ. ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﯾﮕﺮﯼ ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﯼ ﺍﻟﻬﯽ ﻧﯿﺴﺖ ﭼﺮﺍ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺘﻬﺎﯼ ﺍﻭ ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﭘﺮﻭﺭﺩﮔﺎﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﻮﺩ. ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﮐﺸﺘﯽ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺗﺮﮎ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﺑﻮﺩ ﻣﺮﺩ ﺍﻭﻝ ﻧﺪﺍﯾﯽ ﺍﺯ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺷﻨﯿﺪ: ﭼﺮﺍ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺰﯾﺮﻩ ﺗﺮﮎ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟ ﻣﺮﺩ ﺍﻭﻝ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ: ﻧﻌﻤﺘﻬﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺩﻡ ﺍﺳﺖ ﭼﻮﻥ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﻋﺎ ﻭ ﻃﻠﺐ ﮐﺮﺩﻡ ، ﺩﻋﺎ ﻫﺎﯼ ﺍﻭ ﻣﺴﺘﺠﺎﺏ ﻧﺸﺪ ﻭ ﺳﺰﺍﻭﺍﺭ ﻫﯿﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﻧﯿﺴﺖ ﺁﻥ ﺻﺪﺍ ﺳﺮﺯﻧﺶ ﮐﻨﺎﻥ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ : ﺗﻮ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ﺍﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺩﻋﺎﻫﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﻣﺴﺘﺠﺎﺏ ﮐﺮﺩﻡ ﻭﮔﺮﻧﻪ ﺗﻮ ﻫﯿﭽﮑﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﻧﻌﻤﺘﻬﺎﯼ ﻣﺮﺍ ﺩﺭﯾﺎﻓﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩﯼ ﻣﺮﺩ ﭘﺮﺳﯿﺪ: ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﺍﻭ ﭼﻪ ﺩﻋﺎﯾﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺪﻫﮑﺎﺭﺵ ﺑﺎﺷﻢ؟ ﺍﻭ ﺩﻋﺎ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺩﻋﺎﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﻣﺴﺘﺠﺎﺏ ﺷﻮﺩ.

به این میگن مغز ایرانی

ﻫﻤﯿﻦ ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪ ﭘﯿﺶ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺩﺍﺧﻞ ﺑﺎﻧﮏ ﺩﺭ ﻣﻨﻬﺘﻦ ﻧﯿﻮﯾﻮﺭﮎ ﺷﺪ ﻭ ﯾﮏ ﺑﻠﯿﻂ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﮔﺮﻓﺖ. ﻭﻗﺘﯽ ﺷﻤﺎﺭﺵ ﺍﺯ ﺑﻠﻨﺪﮔﻮ ﺍﻋﻼﻡ ﺷﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﭘﯿﺶ ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺱ ﺑﺎﻧﮏ ﺭﻓﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺪﺕ ﺩﻭ ﻫﻔﺘﻪ ﻗﺼﺪ ﺳﻔﺮ ﺗﺠﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻟﯿﻞ ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻭﺍﻡ ﻓﻮﺭﯼ ﺑﻤﺒﻠﻎ ۵۰۰۰ ﺩﻻﺭ ﺩﺍﺭﻩ. ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺱ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺗﯿﭗ ﻭ ﻟﺒﺎﺱ ﻣﻮﺟﻪ ﻣﺮﺩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻋﻄﺎﯼ ﻭﺍﻡ ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﯼ ﻭﺛﯿﻘﻪ ﻭ ﮔﺎﺭﺍﻧﺘﯽ ﺩﺍﺭﻩ.. ﻭ ﻣﺮﺩ ﻫﻢ ﺳﺮﯾﻊ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﮐﺮﺩ ﺗﻮﯼ ﺟﯿﺒﺶ ﻭ ﮐﻠﯿﺪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻓﺮﺍﺭﯼ ﺟﺪﯾﺪﺵ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﻗﯿﻘﺎ ﺟﻠﻮﯼ ﺩﺭ ﺑﺎﻧﮏ ﭘﺎﺭﮎ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺱ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺭﺋﯿﺲ ﺑﺎﻧﮏ ﻫﻢ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﻄﺎﺑﻖ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻣﺎﻟﮏ ﺧﻮﺩﺭﻭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺎ ﻭﺍﻡ ﺁﻗﺎ ﻣﻮﺍﻓﻘﺖ ﮐﺮﺩ ﺁﻧﻬﻢ ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻭ ﻫﻔﺘﻪ. ﮐﺎﺭﻣﻨﺪ ﺑﺎﻧﮏ ﻫﻢ ﺳﺮﯾﻊ ﮐﻠﯿﺪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﮔﺮﺍﻧﻘﯿﻤﺖ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﻪ ﭘﺎﺭﮐﯿﻨﮓ ﺑﺎﻧﮏ ﺩﺭ ﻃﺒﻘﻪ ﭘﺎﺋﯿﻦ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﺍﺩ. ﺧﻼﺻﻪ ﻣﺮﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻫﻔﺘﻪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﮔﺸﺖ ۵۰۰۰ ﺩﻻﺭ + ۱۵٫۸۶ﺩﻻﺭ ﮐﺎﺭﻣﺰﺩ ﻭﺍﻡ ﺭﻭ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﮐﺮﺩ. ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺱ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﺩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﺭﺋﯿﺲ ﺑﺎﻧﮏ ﮔﻔﺖ :” ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎﻧﮏ ﻣﺎ ﺭﻭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩﯾﺪ ﻣﺘﺸﮑﺮﯾﻢ” ﻭ ﮔﻔﺖ ﻣﺎ ﭼﮏ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﻭﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﯾﮏ ﻣﻮﻟﺘﯽ ﻣﯿﻠﯿﻮﻧﺮ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﻭﻟﯽ ﻓﻘﻂ ﻣﻦ ﯾﮏ ﺳﻮﺍﻝ ﺑﺮﺍﻡ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺛﺮﻭﺕ ﭼﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺗﻮﻥ ﺯﺣﻤﺖ ﺩﺍﺩﯾﻦ ﮐﻪ ۵۰۰۰ ﺩﻻﺭ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻭﺍﻡ ﮔﺮﻓﺘﯿﺪ؟ ﺍﯾﺮﻭﻧﯽ ﯾﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺱ ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﮐﺠﺎﯼ ﻧﯿﻮﯾﻮﺭﮎ ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﻣﺎﺷﯿﻦ ۲۵۰٫۰۰۰ ﺩﻻﺭﯼ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﯼ ۲ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﺎ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﺧﺎﻃﺮ ﻭ ﺑﺎ ﻓﻘﻂ ۱۵٫۸۶ ﺩﻻﺭ ﭘﺎﺭﮎ ﮐﻨﻢ؟!

به این میگن مغز ایرانی

ﻫﻤﯿﻦ ﭼﻨﺪ ﻫﻔﺘﻪ ﭘﯿﺶ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﺩﺍﺧﻞ ﺑﺎﻧﮏ ﺩﺭ ﻣﻨﻬﺘﻦ ﻧﯿﻮﯾﻮﺭﮎ ﺷﺪ ﻭ ﯾﮏ ﺑﻠﯿﻂ ﺍﺯ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﮔﺮﻓﺖ. ﻭﻗﺘﯽ ﺷﻤﺎﺭﺵ ﺍﺯ ﺑﻠﻨﺪﮔﻮ ﺍﻋﻼﻡ ﺷﺪ ﺑﻠﻨﺪ ﺷﺪ ﻭ ﭘﯿﺶ ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺱ ﺑﺎﻧﮏ ﺭﻓﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺪﺕ ﺩﻭ ﻫﻔﺘﻪ ﻗﺼﺪ ﺳﻔﺮ ﺗﺠﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﺍﺭﻭﭘﺎ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻩ ﻭ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺩﻟﯿﻞ ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻭﺍﻡ ﻓﻮﺭﯼ ﺑﻤﺒﻠﻎ ۵۰۰۰ ﺩﻻﺭ ﺩﺍﺭﻩ. ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺱ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﺗﯿﭗ ﻭ ﻟﺒﺎﺱ ﻣﻮﺟﻪ ﻣﺮﺩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻋﻄﺎﯼ ﻭﺍﻡ ﻧﯿﺎﺯ ﺑﻪ ﻗﺪﺭﯼ ﻭﺛﯿﻘﻪ ﻭ ﮔﺎﺭﺍﻧﺘﯽ ﺩﺍﺭﻩ.. ﻭ ﻣﺮﺩ ﻫﻢ ﺳﺮﯾﻊ ﺩﺳﺘﺶ ﺭﺍ ﮐﺮﺩ ﺗﻮﯼ ﺟﯿﺒﺶ ﻭ ﮐﻠﯿﺪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻓﺮﺍﺭﯼ ﺟﺪﯾﺪﺵ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺩﻗﯿﻘﺎ ﺟﻠﻮﯼ ﺩﺭ ﺑﺎﻧﮏ ﭘﺎﺭﮎ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺱ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺭﺋﯿﺲ ﺑﺎﻧﮏ ﻫﻢ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﻄﺎﺑﻖ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻣﺎﻟﮏ ﺧﻮﺩﺭﻭ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺎ ﻭﺍﻡ ﺁﻗﺎ ﻣﻮﺍﻓﻘﺖ ﮐﺮﺩ ﺁﻧﻬﻢ ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻭ ﻫﻔﺘﻪ. ﮐﺎﺭﻣﻨﺪ ﺑﺎﻧﮏ ﻫﻢ ﺳﺮﯾﻊ ﮐﻠﯿﺪ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﮔﺮﺍﻧﻘﯿﻤﺖ ﺭﺍ ﮔﺮﻓﺖ ﻭﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﻪ ﭘﺎﺭﮐﯿﻨﮓ ﺑﺎﻧﮏ ﺩﺭ ﻃﺒﻘﻪ ﭘﺎﺋﯿﻦ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺩﺍﺩ. ﺧﻼﺻﻪ ﻣﺮﺩ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺩﻭ ﻫﻔﺘﻪ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﺑﺮﮔﺸﺖ ۵۰۰۰ ﺩﻻﺭ + ۱۵٫۸۶ﺩﻻﺭ ﮐﺎﺭﻣﺰﺩ ﻭﺍﻡ ﺭﻭ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﮐﺮﺩ. ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺱ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻣﺮﺩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﺯ ﻗﻮﻝ ﺭﺋﯿﺲ ﺑﺎﻧﮏ ﮔﻔﺖ :” ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺑﺎﻧﮏ ﻣﺎ ﺭﻭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﺮﺩﯾﺪ ﻣﺘﺸﮑﺮﯾﻢ” ﻭ ﮔﻔﺖ ﻣﺎ ﭼﮏ ﮐﺮﺩﯾﻢ ﻭﻣﻌﻠﻮﻡ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﯾﮏ ﻣﻮﻟﺘﯽ ﻣﯿﻠﯿﻮﻧﺮ ﻫﺴﺘﯿﺪ ﻭﻟﯽ ﻓﻘﻂ ﻣﻦ ﯾﮏ ﺳﻮﺍﻝ ﺑﺮﺍﻡ ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﺛﺮﻭﺕ ﭼﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺩﺗﻮﻥ ﺯﺣﻤﺖ ﺩﺍﺩﯾﻦ ﮐﻪ ۵۰۰۰ ﺩﻻﺭ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻭﺍﻡ ﮔﺮﻓﺘﯿﺪ؟ ﺍﯾﺮﻭﻧﯽ ﯾﻪ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺱ ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﺗﻮ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺑﮕﻮ ﮐﺠﺎﯼ ﻧﯿﻮﯾﻮﺭﮎ ﻣﯿﺘﻮﻧﻢ ﻣﺎﺷﯿﻦ ۲۵۰٫۰۰۰ ﺩﻻﺭﯼ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﯼ ۲ ﻫﻔﺘﻪ ﺑﺎ ﺍﻃﻤﯿﻨﺎﻥ ﺧﺎﻃﺮ ﻭ ﺑﺎ ﻓﻘﻂ ۱۵٫۸۶ ﺩﻻﺭ ﭘﺎﺭﮎ ﮐﻨﻢ؟!

کلاس فلسفه

یه ﺭﻭﺯ ﻳﻪ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻣﻴﺎﺩ ﺳﺮ ﮐﻼﺱ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻫﺎﺵ ﻣﻴﮕﻪ: ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻴﺨﻮﺍﻡ ﺍﺯﺗﻮﻥ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺑﮕﻴﺮﻡ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺩﺭﺳﻬﺎﻳﻲ ﺭﻭ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﻬﺘﻮﻥ ﺩﺍﺩﻣﻮ ﺧﻮﺏ ﻳﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻴﻦ ﻳﺎ ﻧﻪ!… ﺑﻌﺪ ﻳﻪ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻣﻴﺎﺭﻩ ﻭ ﻣﻴﺬﺍﺭﻩ ﺟﻠﻮﻱ ﮐﻼﺱ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻫﺎ ﻣﻴﮕﻪ: ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺒﻲ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﻬﺘﻮﻥ ﺩﺭﺱ ﺩﺍﺩﻡ، ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻩ؟! ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺭﻭﻱ ﺑﺮﮔﻪ… ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻳﮑﻲ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻫﺎ ﺑﺮﮔﻪ ﺷﻮ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺍﺯ ﮐﻼﺱ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ… ﺭﻭﺯﻱ ﮐﻪ ﻧﻤﺮﻩ ﻫﺎ ﺍﻋﻼﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﻧﻤﺮﻩ ﺭﻭ ﻫﻤﻮﻥ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ! ﺍﻭﻥ ﻓﻘﻂ ﺭﻭ ﺑﺮﮔﻪ ﺍﺵ ﻳﻪ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ: . ﮐﺪﻭﻡ ﺻﻨﺪﻟﻲ!؟

کلاس فلسفه

یه ﺭﻭﺯ ﻳﻪ ﺍﺳﺘﺎﺩ ﻓﻠﺴﻔﻪ ﻣﻴﺎﺩ ﺳﺮ ﮐﻼﺱ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻫﺎﺵ ﻣﻴﮕﻪ: ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻣﻴﺨﻮﺍﻡ ﺍﺯﺗﻮﻥ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺑﮕﻴﺮﻡ ﺑﺒﻴﻨﻢ ﺩﺭﺳﻬﺎﻳﻲ ﺭﻭ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﻬﺘﻮﻥ ﺩﺍﺩﻣﻮ ﺧﻮﺏ ﻳﺎﺩ ﮔﺮﻓﺘﻴﻦ ﻳﺎ ﻧﻪ!… ﺑﻌﺪ ﻳﻪ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻣﻴﺎﺭﻩ ﻭ ﻣﻴﺬﺍﺭﻩ ﺟﻠﻮﻱ ﮐﻼﺱ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻫﺎ ﻣﻴﮕﻪ: ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﺒﻲ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﻬﺘﻮﻥ ﺩﺭﺱ ﺩﺍﺩﻡ، ﺛﺎﺑﺖ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺻﻨﺪﻟﻲ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﻩ؟! ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﻭ ﻫﻤﻪ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﺭﻭﻱ ﺑﺮﮔﻪ… ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﻳﮑﻲ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮﻫﺎ ﺑﺮﮔﻪ ﺷﻮ ﺩﺍﺩ ﻭ ﺍﺯ ﮐﻼﺱ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪ… ﺭﻭﺯﻱ ﮐﻪ ﻧﻤﺮﻩ ﻫﺎ ﺍﻋﻼﻡ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ، ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﻧﻤﺮﻩ ﺭﻭ ﻫﻤﻮﻥ ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ! ﺍﻭﻥ ﻓﻘﻂ ﺭﻭ ﺑﺮﮔﻪ ﺍﺵ ﻳﻪ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ: . ﮐﺪﻭﻡ ﺻﻨﺪﻟﻲ!؟

مردم چه می گویند!؟

ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﯿﺎﯾﻢ، ﺩﺭ ﺯﺍﯾﺸﮕﺎﻩ ﻋﻤﻮﻣﯽ، ﭘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮔﻢ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ: ﻓﻘﻂ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺧﺼﻮﺻﯽ. ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ: ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ: ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﺮﻭﻡ، ﻣﺪﺭﺳﻪ ﯼ ﺳﺮ ﮐﻮﭼﻪ ﯼ ﻣﺎﻥ. ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ: ﻓﻘﻂ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﯼ ﻏﯿﺮ ﺍﻧﺘﻔﺎﻋﯽ! ﭘﺪﺭﻡ ﮔﻔﺖ: ﭼﺮﺍ؟...ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ: ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺑﻪ ﺭﺷﺘﻪ ﯼ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﻋﻼﻗﻪ ﺩﺍﺷﺘﻢ. ﭘﺪﺭﻡ ﮔﻔﺖ... : ﻓﻘﻂ ﺭﯾﺎﺿﯽ! ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ: ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺑﺎ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺭﻭﺳﺘﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﻢ. ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﮔﻔﺖ: ﻣﮕﺮ ﻣﻦ ﺑﻤﯿﺮﻡ. ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ: ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﭘﻮﻝ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻋﺮﻭﺳﯽ ﺭﺍ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ﮐﻨﻢ. ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﻣﮕﺮ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﻧﻌﺶ ﻣﺎ ﺭﺩ ﺷﻮﯼ. ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﺟﯿﺒﻢ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺷﻬﺮ ﺍﺟﺎﺭﻩ ﮐﻨﻢ. ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ: ﻭﺍﯼ ﺑﺮ ﻣﻦ. ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ: ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻋﺮﻭﺳﯿﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩ. ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺻﻤﯿﻤﯽ. ﻫﻤﺴﺮﻡ ﮔﻔﺖ: ﺷﮑﺴﺖ، ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺯﻭﺩﯼ؟...!ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﺮﺍ؟... ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﯾﮏ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﺪﻝ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﺨﺮﻡ، ﺩﺭ ﺣﺪ ﻭﺳﻌﻢ، ﺗﺎ ﻋﺼﺎﯼ ﺩﺳﺘﻢ ﺑﺎﺷﺪ. ﺯﻧﻢ ﮔﻔﺖ: ﺧﺪﺍ ﻣﺮﮔﻢ ﺩﻫﺪ. ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﺮﺍ؟... ﮔﻔﺖ: ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺑﭽﻪ ﺍﻡ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﯿﺎﯾﺪ، ﺩﺭ ﺯﺍﯾﺸﮕﺎﻩ ﻋﻤﻮﻣﯽ. ﭘﺪﺭﻡ ﮔﻔﺖ: ﻓﻘﻂ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺧﺼﻮﺻﯽ. ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ: ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺑﭽﻪ ﺍﻡ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﺮﻭﺩ، ﺭﺷﺘﻪ ﯼ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﺪ، ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﺪ... ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻤﯿﺮﻡ. ﺑﺮ ﺳﺮ ﻗﺒﺮﻡ ﺑﺤﺚ ﺷﺪ. ﭘﺴﺮﻡ ﮔﻔﺖ: ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ. ﺯﻧﻢ ﺟﯿﻎ ﮐﺸﯿﺪ. ﺩﺧﺘﺮﻡ ﮔﻔﺖ: ﭼﻪ ﺷﺪﻩ؟...ﮔﻔﺖ: ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﻣُﺮﺩﻡ. ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺗﺮﺣﯿﻤﻢ ﻣﺴﺠﺪ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ. ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﺍﺷﮏ ﺭﯾﺨﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺰﺍﺭﻡ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ. ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ: ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺧﻮﺩﺵ ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮﯼ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻋﮑﺴﻢ ﺭﺍ ﺭﻭﯾﺶ ﺣﮏ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﺣﺎﻻ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺩﺭ ﺣﻔﺮﻩ ﺍﯼ ﺗﻨﮓ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﺍﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﯼ ﺑﯿﺶ ﻧﯿﺴﺖ: ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﻣﺮﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﻋﻤﺮﯼ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻡ,ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﻧﮕﺮﺍﻧﻢ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ....

مردم چه می گویند!؟

ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﯿﺎﯾﻢ، ﺩﺭ ﺯﺍﯾﺸﮕﺎﻩ ﻋﻤﻮﻣﯽ، ﭘﺪﺭ ﺑﺰﺭﮔﻢ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ: ﻓﻘﻂ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺧﺼﻮﺻﯽ. ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ: ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ: ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﺮﻭﻡ، ﻣﺪﺭﺳﻪ ﯼ ﺳﺮ ﮐﻮﭼﻪ ﯼ ﻣﺎﻥ. ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ: ﻓﻘﻂ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﯼ ﻏﯿﺮ ﺍﻧﺘﻔﺎﻋﯽ! ﭘﺪﺭﻡ ﮔﻔﺖ: ﭼﺮﺍ؟...ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ: ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺑﻪ ﺭﺷﺘﻪ ﯼ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﻋﻼﻗﻪ ﺩﺍﺷﺘﻢ. ﭘﺪﺭﻡ ﮔﻔﺖ... : ﻓﻘﻂ ﺭﯾﺎﺿﯽ! ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ: ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺑﺎ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺭﻭﺳﺘﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﻢ. ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﮔﻔﺖ: ﻣﮕﺮ ﻣﻦ ﺑﻤﯿﺮﻡ. ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ: ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﭘﻮﻝ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﻋﺮﻭﺳﯽ ﺭﺍ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ﮐﻨﻢ. ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﻣﮕﺮ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﻧﻌﺶ ﻣﺎ ﺭﺩ ﺷﻮﯼ. ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺘﻨﺪ: ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﯼ ﺟﯿﺒﻢ ﺧﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺷﻬﺮ ﺍﺟﺎﺭﻩ ﮐﻨﻢ. ﻣﺎﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ: ﻭﺍﯼ ﺑﺮ ﻣﻦ. ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ: ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻋﺮﻭﺳﯿﻤﺎﻥ ﺑﻮﺩ. ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺳﺎﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﺻﻤﯿﻤﯽ. ﻫﻤﺴﺮﻡ ﮔﻔﺖ: ﺷﮑﺴﺖ، ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺯﻭﺩﯼ؟...!ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﺮﺍ؟... ﮔﻔﺖ:ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﯾﮏ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﻣﺪﻝ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺑﺨﺮﻡ، ﺩﺭ ﺣﺪ ﻭﺳﻌﻢ، ﺗﺎ ﻋﺼﺎﯼ ﺩﺳﺘﻢ ﺑﺎﺷﺪ. ﺯﻧﻢ ﮔﻔﺖ: ﺧﺪﺍ ﻣﺮﮔﻢ ﺩﻫﺪ. ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﺮﺍ؟... ﮔﻔﺖ: ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺑﭽﻪ ﺍﻡ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﻧﯿﺎ ﺑﯿﺎﯾﺪ، ﺩﺭ ﺯﺍﯾﺸﮕﺎﻩ ﻋﻤﻮﻣﯽ. ﭘﺪﺭﻡ ﮔﻔﺖ: ﻓﻘﻂ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺧﺼﻮﺻﯽ. ﮔﻔﺘﻢ: ﭼﺮﺍ؟...ﮔﻔﺖ: ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺑﭽﻪ ﺍﻡ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﺮﻭﺩ، ﺭﺷﺘﻪ ﯼ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﺍﺵ ﺭﺍ ﺑﺮﮔﺰﯾﻨﺪ، ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﺪ... ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺑﻤﯿﺮﻡ. ﺑﺮ ﺳﺮ ﻗﺒﺮﻡ ﺑﺤﺚ ﺷﺪ. ﭘﺴﺮﻡ ﮔﻔﺖ: ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ. ﺯﻧﻢ ﺟﯿﻎ ﮐﺸﯿﺪ. ﺩﺧﺘﺮﻡ ﮔﻔﺖ: ﭼﻪ ﺷﺪﻩ؟...ﮔﻔﺖ: ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﻣُﺮﺩﻡ. ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﻣﺮﺍﺳﻢ ﺗﺮﺣﯿﻤﻢ ﻣﺴﺠﺪ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺖ. ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﺍﺷﮏ ﺭﯾﺨﺖ ﻭ ﮔﻔﺖ: ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺍﺯ ﻃﺮﻑ ﻗﺒﺮﺳﺘﺎﻥ ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮ ﺳﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﺑﺮ ﺳﺮ ﻣﺰﺍﺭﻡ ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺪ. ﺍﻣﺎ ﺑﺮﺍﺩﺭﻡ ﮔﻔﺖ: ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﺧﻮﺩﺵ ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮﯼ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺳﻔﺎﺭﺵ ﺩﺍﺩ ﮐﻪ ﻋﮑﺴﻢ ﺭﺍ ﺭﻭﯾﺶ ﺣﮏ ﮐﺮﺩﻧﺪ. ﺣﺎﻻ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺩﺭ ﺣﻔﺮﻩ ﺍﯼ ﺗﻨﮓ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﻭ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ ﺍﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﯼ ﺑﯿﺶ ﻧﯿﺴﺖ: ﻣﺮﺩﻡ ﭼﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ؟...! ﻣﺮﺩﻣﯽ ﮐﻪ ﻋﻤﺮﯼ ﻧﮕﺮﺍﻥ ﺣﺮﻓﻬﺎﯾﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩﻡ,ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﻧﮕﺮﺍﻧﻢ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ....

قهوه نمکی

اون(ﺩﺧﺘﺮ)ﺭﻭ ﺗﻮ ﯾﮏ ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩ. ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ،ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺯ ﭘﺴﺮﻫﺎ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺍو(ﭘﺴﺮ)ﮐﺎﻣﻼ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺑﻬﺶ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩ. ﺁﺧﺮ ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ،ﺩﺧﺘﺮﻩ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﯿﺪﻥ ﯾﮏ ﻗﻬﻮﻩ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﺮﺩ،ﺩﺧﺘﺮ ﺷﮕﻔﺖ ﺯﺩﻩ ﺷﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺍﺩﺏ،ﺩﻋﻮﺗﺶ ﺭﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩ.ﺗﻮﯼ ﯾﮏ ﮐﺎﻓﯽ ﺷﺎﭖ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ،ﭘﺴﺮ ﻋﺼﺒﯽ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﮕﻪ،ﺩﺧﺘﺮ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ، “ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﺪﻩ ﺑﺮﻡ ﺧﻮﻧﻪ”… ﯾﮑﺪﻓﻌﻪ ﭘﺴﺮ ﭘﯿﺶ ﺧﺪﻣﺖ ﺭﻭ ﺻﺪﺍ ﮐﺮﺩ، “ﻣﯿﺸﻪ ﻟﻄﻔﺎ ﯾﮏ ﮐﻢ ﻧﻤﮏ ﺑﺮﺍﻡ ﺑﯿﺎﺭﯼ؟ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻡ ﺑﺮﯾﺰﻡ ﺗﻮ ﻗﻬﻮﻩ ﺍﻡ.”ﻫﻤﻪ ﺑﻬﺶ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻧﺪ،ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺠﯿﺒﻪ!ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺵ ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﻭﻥ ﻧﻤﮏ ﺭﻭ ﺭﯾﺨﺖ ﺗﻮﯼ ﻗﻬﻮﻩ ﺍﺵ ﻭ ﺍﻭﻧﻮ ﺳﺮﮐﺸﯿﺪ.ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺎ ﮐﻨﺠﮑﺎﻭﯼ ﭘﺮﺳﯿﺪ، “ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﻭ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟”ﭘﺴﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ، “ﻭﻗﺘﯽ ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﮐﻮﭼﯿﮑﯽ ﺑﻮﺩﻡ،ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺩﺭﯾﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ،ﺑﺎﺯﯼ ﺗﻮ ﺩﺭﯾﺎ ﺭﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ،ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﻣﺰﻩ ﺩﺭﯾﺎ ﺭﻭ ﺑﭽﺸﻢ ﻣﺜﻞ ﻣﺰﻩ ﻗﻬﻮﻩ ﻧﻤﮑﯽ.ﺣﺎﻻ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻗﻬﻮﻩ ﻧﻤﮑﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻡ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺑﭽﮕﯽ ﺍﻡﻣﯽ ﺍﻓﺘﻢ،ﺯﺍﺩﮔﺎﻫﻢ،ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻬﺮﻣﻮﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻟﻢ ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ،ﺑﺮﺍ ﻭﺍﻟﺪﯾﻨﻢ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.”ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ،ﺍﺷﮏ ﺍﺯ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﺵ ﺳﺮﺍﺯﯾﺮ ﺷﺪ.ﺩﺧﺘﺮ ﺷﺪﯾﺪﺍ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ.ﯾﮏ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺍﺯ ﺗﻪ ﻗﻠﺒﺶ.ﻣﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﺩﻟﺘﻨﮕﯿﺶ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺯﺑﻮﻥ ﺑﯿﺎﺭﻩ،ﺍﻭﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺮﺩﯼ ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺧﻮﻧﻮﺍﺩﺷﻪ،ﻫﻢ ﻭ ﻏﻤﺶ ﺧﻮﻧﻮﺍﺩﺷﻪ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻮﺍﺩﺵ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﭘﺬﯾﺮﻩ…ﺑﻌﺪ ﺩﺧﺘﺮ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩ،ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﺩﻭﺭﺵ،ﺑﭽﮕﯿﺶ ﻭ ﺧﻮﻧﻮﺍﺩﺵ. ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮﺩ،ﺷﺮﻭﻉ ﺧﻮﺑﯽ ﻫﻢ ﺑﻮﺩ. ﺍﻭﻧﻬﺎ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ.ﺩﺧﺘﺮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﻭﻥ ﻣﺮﺩﯾﻪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺍﺗﺶ ﺭﻭ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ:ﺧﻮﺵ ﻗﻠﺒﻪ،ﺧﻮﻧﮕﺮﻣﻪ ﻭ ﺩﻗﯿﻖ.ﺍﻭﻥ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺧﻮﺑﻪ ﮐﻪ ﻣﺪﺍﻡ ﺩﻟﺶ ﺑﺮﺍﺵ ﺗﻨﮓ ﻣﯿﺸﻪ! ﻣﻤﻨﻮﻥ ﺍﺯ ﻗﻬﻮﻩ ﻧﻤﮑﯽ! ﺑﻌﺪ ﻗﺼﻪ ﻣﺜﻞ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻬﺎﯼ ﻋﺸﻘﯽ ﺯﯾﺒﺎ ﺷﺪ،ﭘﺮﻧﺴﺲ ﺑﺎ ﭘﺮﻧﺲ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ….ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻗﻬﻮﻩ ﺑﺮﺍﺵ ﺩﺭﺳﺖ ﮐﻨﻪ ﯾﮏ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻧﻤﮏ ﻫﻢ ﺩﺍﺧﻠﺶ ﻣﯽ ﺭﯾﺨﺖ،ﭼﻮﻥ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﺎﺭ ﺣﺎﻝ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ. ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻬﻞ ﺳﺎﻝ،ﻣﺮﺩ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺖ،ﯾﮏ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺯﻥ ﮔﺬﺍﺷﺖ” ،ﻋﺰﯾﺰﺗﺮﯾﻨﻢ،ﻟﻄﻔﺎ ﻣﻨﻮ ﺑﺒﺨﺶ،ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺩﺭﻭﻍ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ﺭﻭ ﺑﺒﺨﺶ.ﺍﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭﻭﻏﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ —ﻗﻬﻮﻩ ﻧﻤﮑﯽ.ﯾﺎﺩﺕ ﻣﯿﺎﺩ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻗﺮﺍﺭﻣﻮﻥ ﺭﻭ؟ ﻣﻦ ﺍﻭﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺳﺘﺮﺱ ﺩﺍﺷﺘﻢ، ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﯾﮏ ﮐﻢ ﺷﮑﺮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ،ﺍﻣﺎ ﻫﻮﻝ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﻧﻤﮏ.ﺑﺮﺍﻡ ﺳﺨﺖ ﺑﻮﺩ ﺣﺮﻓﻢ ﺭﻭ ﻋﻮﺽ ﮐﻨﻢ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻡ. ﻫﺮﮔﺰ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﯾﻦ ﺷﺮﻭﻉ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻤﻮﻥ ﺑﺎﺷﻪ!ﺧﯿﻠﯽ ﻭﻗﺖ ﻫﺎ ﺗﻼﺵ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺭﻭ ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ،ﺍﻣﺎ ﺗﺮﺳﯿﺪﻡ، ﭼﻮﻥ ﺑﻬﺖ ﻗﻮﻝ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻭﺟﻪ ﺑﻬﺖ ﺩﺭﻭﻍ ﻧﮕﻢ…ﺣﺎﻝ ﻣﻦ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯽ ﻣﯿﺮﻡ ﻭ ﺩﯾﮕﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﻭﺍﻗﻌﯿﺖ ﺭﻭ ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ، ﻣﻦ ﻗﻬﻮﻩ ﻧﻤﮑﯽ ﺭﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ،ﭼﻮﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺪﻣﺰﻩ ﺍﺳﺖ…ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺯﻧﺪﮔﯿﻢ ﻗﻬﻮﻩ ﻧﻤﮑﯽ ﺧﻮﺭﺩﻡ!ﭼﻮﻥ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ، ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﯿﺰﯼ ﺗﺎﺳﻒ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺭﻡ ﭼﻮﻥ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﮐﺮﺩﻡ.ﺗﻮ ﺭﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻨﻪ.ﺍﮔﺮ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺘﻮﻧﻢ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻡ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﺸﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻞ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﺣﺘﯽ ﺍﮔﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﺎﺷﻢ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻗﻬﻮﻩ ﻧﻤﮑﯽ ﺑﺨﻮﺭﻡ. ﺍﺷﮏ ﻫﺎﺵ ﮐﻞ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﻭ ﺧﯿﺲ ﮐﺮﺩ. ﯾﻪ ﺭﻭﺯ، ﯾﻪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯﺵ ﭘﺮﺳﯿﺪ” ،ﻣﺰﻩ ﻗﻬﻮﻩ ﻧﻤﮑﯽ ﭼﯿﺴﺖ؟ ﺍﻭﻥ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ“ﺷﯿﺮﯾﻨﻪ”

قهوه نمکی

اون(ﺩﺧﺘﺮ)ﺭﻭ ﺗﻮ ﯾﮏ ﻣﻬﻤﻮﻧﯽ ﻣﻼﻗﺎﺕ ﮐﺮﺩ. ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ،ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺯ ﭘﺴﺮﻫﺎ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯿﮑﻪ ﺍو(ﭘﺴﺮ)ﮐﺎﻣﻼ ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﺑﻬﺶ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩ. ﺁﺧﺮ ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ،ﺩﺧﺘﺮﻩ ﺭﻭ ﺑﻪ ﻧﻮﺷﯿﺪﻥ ﯾﮏ ﻗﻬﻮﻩ ﺩﻋﻮﺕ ﮐﺮﺩ،ﺩﺧﺘﺮ ﺷﮕﻔﺖ ﺯﺩﻩ ﺷﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﺍﺩﺏ،ﺩﻋﻮﺗﺶ ﺭﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﮐﺮﺩ.ﺗﻮﯼ ﯾﮏ ﮐﺎﻓﯽ ﺷﺎﭖ ﻧﺸﺴﺘﻨﺪ،ﭘﺴﺮ ﻋﺼﺒﯽ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻭﻥ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﭼﯿﺰﯼ ﺑﮕﻪ،ﺩﺧﺘﺮ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﺭﺍﺣﺘﯽ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺧﻮﺩﺵ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ، “ﺧﻮﺍﻫﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺑﺪﻩ ﺑﺮﻡ ﺧﻮﻧﻪ”… ﯾﮑﺪﻓﻌﻪ ﭘﺴﺮ ﭘﯿﺶ ﺧﺪﻣﺖ ﺭﻭ ﺻﺪﺍ ﮐﺮﺩ، “ﻣﯿﺸﻪ ﻟﻄﻔﺎ ﯾﮏ ﮐﻢ ﻧﻤﮏ ﺑﺮﺍﻡ ﺑﯿﺎﺭﯼ؟ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻡ ﺑﺮﯾﺰﻡ ﺗﻮ ﻗﻬﻮﻩ ﺍﻡ.”ﻫﻤﻪ ﺑﻬﺶ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪﻧﺪ،ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺠﯿﺒﻪ!ﭼﻬﺮﻩ ﺍﺵ ﻗﺮﻣﺰ ﺷﺪ ﺍﻣﺎ ﺍﻭﻥ ﻧﻤﮏ ﺭﻭ ﺭﯾﺨﺖ ﺗﻮﯼ ﻗﻬﻮﻩ ﺍﺵ ﻭ ﺍﻭﻧﻮ ﺳﺮﮐﺸﯿﺪ.ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺎ ﮐﻨﺠﮑﺎﻭﯼ ﭘﺮﺳﯿﺪ، “ﭼﺮﺍ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﻭ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ؟”ﭘﺴﺮ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ، “ﻭﻗﺘﯽ ﭘﺴﺮ ﺑﭽﻪ ﮐﻮﭼﯿﮑﯽ ﺑﻮﺩﻡ،ﻧﺰﺩﯾﮏ ﺩﺭﯾﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻡ،ﺑﺎﺯﯼ ﺗﻮ ﺩﺭﯾﺎ ﺭﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ،ﻣﯽ ﺗﻮﻧﺴﺘﻢ ﻣﺰﻩ ﺩﺭﯾﺎ ﺭﻭ ﺑﭽﺸﻢ ﻣﺜﻞ ﻣﺰﻩ ﻗﻬﻮﻩ ﻧﻤﮑﯽ.ﺣﺎﻻ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻗﻬﻮﻩ ﻧﻤﮑﯽ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﻡ ﺑﻪ ﯾﺎﺩ ﺑﭽﮕﯽ ﺍﻡﻣﯽ ﺍﻓﺘﻢ،ﺯﺍﺩﮔﺎﻫﻢ،ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻬﺮﻣﻮﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﺩﻟﻢ ﺗﻨﮓ ﺷﺪﻩ،ﺑﺮﺍ ﻭﺍﻟﺪﯾﻨﻢ ﮐﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.”ﻫﻤﯿﻨﻄﻮﺭ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ،ﺍﺷﮏ ﺍﺯ ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎﺵ ﺳﺮﺍﺯﯾﺮ ﺷﺪ.ﺩﺧﺘﺮ ﺷﺪﯾﺪﺍ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ.ﯾﮏ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺍﺯ ﺗﻪ ﻗﻠﺒﺶ.ﻣﺮﺩﯼ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﻧﻪ ﺩﻟﺘﻨﮕﯿﺶ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺯﺑﻮﻥ ﺑﯿﺎﺭﻩ،ﺍﻭﻥ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺮﺩﯼ ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﻋﺎﺷﻖ ﺧﻮﻧﻮﺍﺩﺷﻪ،ﻫﻢ ﻭ ﻏﻤﺶ ﺧﻮﻧﻮﺍﺩﺷﻪ ﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﻧﻮﺍﺩﺵ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﭘﺬﯾﺮﻩ…ﺑﻌﺪ ﺩﺧﺘﺮ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮﺩ،ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺯﺍﺩﮔﺎﻩ ﺩﻭﺭﺵ،ﺑﭽﮕﯿﺶ ﻭ ﺧﻮﻧﻮﺍﺩﺵ. ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺑﻮﺩ،ﺷﺮﻭﻉ ﺧﻮﺑﯽ ﻫﻢ ﺑﻮﺩ. ﺍﻭﻧﻬﺎ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﺑﻪ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺬﺍﺷﺘﻦ.ﺩﺧﺘﺮ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺍﻭﻥ ﻣﺮﺩﯾﻪ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺍﺗﺶ ﺭﻭ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ:ﺧﻮﺵ ﻗﻠﺒﻪ،ﺧﻮﻧﮕﺮﻣﻪ ﻭ ﺩﻗﯿﻖ.ﺍﻭﻥ ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺧﻮﺑﻪ ﮐﻪ ﻣﺪﺍﻡ ﺩﻟﺶ ﺑﺮﺍﺵ ﺗﻨﮓ ﻣﯿﺸﻪ! ﻣﻤﻨﻮﻥ ﺍﺯ ﻗﻬﻮﻩ ﻧﻤﮑﯽ! ﺑﻌﺪ ﻗﺼﻪ ﻣﺜﻞ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﺍﺳﺘﺎﻧﻬﺎﯼ ﻋﺸﻘﯽ ﺯﯾﺒﺎ ﺷﺪ،ﭘﺮﻧﺴﺲ ﺑﺎ ﭘﺮﻧﺲ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺩﺭ ﮐﻤﺎﻝ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ….ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻗﻬﻮﻩ ﺑﺮﺍﺵ ﺩﺭﺳﺖ ﮐﻨﻪ ﯾﮏ ﻣﻘﺪﺍﺭ ﻧﻤﮏ ﻫﻢ ﺩﺍﺧﻠﺶ ﻣﯽ ﺭﯾﺨﺖ،ﭼﻮﻥ ﻣﯽ ﺩﻭﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﺎﺭ ﺣﺎﻝ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ. ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﭼﻬﻞ ﺳﺎﻝ،ﻣﺮﺩ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺖ،ﯾﮏ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﺯﻥ ﮔﺬﺍﺷﺖ” ،ﻋﺰﯾﺰﺗﺮﯾﻨﻢ،ﻟﻄﻔﺎ ﻣﻨﻮ ﺑﺒﺨﺶ،ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺩﺭﻭﻍ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ﺭﻭ ﺑﺒﺨﺶ.ﺍﯾﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭﻭﻏﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ —ﻗﻬﻮﻩ ﻧﻤﮑﯽ.ﯾﺎﺩﺕ ﻣﯿﺎﺩ ﺍﻭﻟﯿﻦ ﻗﺮﺍﺭﻣﻮﻥ ﺭﻭ؟ ﻣﻦ ﺍﻭﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﺧﯿﻠﯽ ﺍﺳﺘﺮﺱ ﺩﺍﺷﺘﻢ، ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﯾﮏ ﮐﻢ ﺷﮑﺮ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ،ﺍﻣﺎ ﻫﻮﻝ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ ﻧﻤﮏ.ﺑﺮﺍﻡ ﺳﺨﺖ ﺑﻮﺩ ﺣﺮﻓﻢ ﺭﻭ ﻋﻮﺽ ﮐﻨﻢ ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩﻡ. ﻫﺮﮔﺰ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﺮﺩﻡ ﺍﯾﻦ ﺷﺮﻭﻉ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻤﻮﻥ ﺑﺎﺷﻪ!ﺧﯿﻠﯽ ﻭﻗﺖ ﻫﺎ ﺗﻼﺵ ﮐﺮﺩﻡ ﺗﺎ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺭﻭ ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ،ﺍﻣﺎ ﺗﺮﺳﯿﺪﻡ، ﭼﻮﻥ ﺑﻬﺖ ﻗﻮﻝ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫﯿﭻ ﻭﺟﻪ ﺑﻬﺖ ﺩﺭﻭﻍ ﻧﮕﻢ…ﺣﺎﻝ ﻣﻦ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﯽ ﻣﯿﺮﻡ ﻭ ﺩﯾﮕﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﺮﺳﻢ ﮐﻪ ﻭﺍﻗﻌﯿﺖ ﺭﻭ ﺑﻬﺖ ﺑﮕﻢ، ﻣﻦ ﻗﻬﻮﻩ ﻧﻤﮑﯽ ﺭﻭ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ،ﭼﻮﻥ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺪﻣﺰﻩ ﺍﺳﺖ…ﺍﻣﺎ ﻣﻦ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺯﻧﺪﮔﯿﻢ ﻗﻬﻮﻩ ﻧﻤﮑﯽ ﺧﻮﺭﺩﻡ!ﭼﻮﻥ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ، ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺮﺍﯼ ﭼﯿﺰﯼ ﺗﺎﺳﻒ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺭﻡ ﭼﻮﻥ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮ ﮐﺮﺩﻡ.ﺗﻮ ﺭﻭ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﻨﻪ.ﺍﮔﺮ ﯾﮏ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺘﻮﻧﻢ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﻨﻮﺯ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻡ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﺸﻢ ﻭ ﺗﻮ ﺭﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﻞ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﺣﺘﯽ ﺍﮔﻪ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺑﺎﺷﻢ ﺩﻭﺑﺎﺭﻩ ﻗﻬﻮﻩ ﻧﻤﮑﯽ ﺑﺨﻮﺭﻡ. ﺍﺷﮏ ﻫﺎﺵ ﮐﻞ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﻭ ﺧﯿﺲ ﮐﺮﺩ. ﯾﻪ ﺭﻭﺯ، ﯾﻪ ﻧﻔﺮ ﺍﺯﺵ ﭘﺮﺳﯿﺪ” ،ﻣﺰﻩ ﻗﻬﻮﻩ ﻧﻤﮑﯽ ﭼﯿﺴﺖ؟ ﺍﻭﻥ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ“ﺷﯿﺮﯾﻨﻪ”